De herfst, het seizoen waarin de bladeren van loofbomen veranderen en de groene kleur geelachtig wordt, heeft veel dichters geïnspireerd erover te schrijven. Als je je kinderen of studenten gedichten over dit station wilt leren, geven we in dit artikel van .com enkele ideeën. Vervolgens laten we u enkele gedichten zien voor de herfst.
Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Poemas para Inviernoherfst
Verspreid Oktober, tot de zachte beweging
vanuit het zuiden, de gouden en rode bladeren,
en, in de duidelijke val van zijn bladeren,
de gedachte wordt tot in het oneindige genomen.
Wat een nobele vrede in deze afgelegen ligging
van alles; oh mooie weide die je bladert
je bloemen; oh koud water, jij nat
met je kristal de wind geschud!
Betovering van goud! Pure gevangenis,
waarin het lichaam, ziel gemaakt, zacht wordt,
liggend in het groen van een heuvel!
In een afname van schoonheid,
het leven is naakt en schijnt
de voortreffelijkheid van zijn goddelijke waarheid.
JUAN RAMÓN JIMÉNEZ
herfst
Laten we profiteren van de herfst
voordat de winter ons breekt
gezicht elleboogstroken in de zon
en bewonder de vogels die migreren
nu dat het hart verwarmt
zelfs als het een beetje en beetje bij beetje is
laten we denken en voelen
met de oude liefde die we nog hebben
profiteer van de val
voordat de toekomst vastloopt
en er is geen plaats voor schoonheid
omdat de toekomst vorst wordt.
MARIO BENEDETTI
herfst
In vlammen, in de herfst, verbrand,
mijn hart brandt soms,
puur en alleen. De wind maakt hem wakker,
raakt het midden aan en schort het op
in het licht dat voor niemand glimlacht:
Hoeveel schoonheid is er los!
Ik ben op zoek naar wat handen,
een aanwezigheid, een lichaam,
wat de muren breekt
en geeft geboorte aan bedwelmde vormen,
een aanraking, een zoon, een bocht, een vleugel nauwelijks;
Ik kijk in mij,
botten, onaangeroerde violen,
gevoelige en schaduwachtige wervels,
lippen die dromen lippen,
handen die dromen van vogels ...
En iets dat niet bekend is en zegt «nooit»
valt uit de lucht,
van jou, mijn God en mijn tegenstander.
OCTAVIO PAZ
Herfst zonsopgang
Een lange weg
tussen grijze rotsen,
en een nederige weide
waar zwarte stieren grazen.
Brambles, onkruid, jarales.
Er is de natte aarde
door de druppels dauw,
en het gouden winkelcentrum,
naar de bocht van de rivier.
Na de bergen van violet
de eerste albor gebroken;
achter het geweer,
onder zijn scherpe windhonden,
een jager lopen.
ANTONIO MACHADO
Herfst vlinder
De vlinder draait om
en het brandt - met de zon - soms.
Vliegende vlek en gloed,
nu wordt hij gestopt
op een blad dat er op staat.
Ze vertelden me: - Je hebt niets.
Je bent niet ziek Het lijkt jou
Ik heb ook niets gezegd.
En de tijd van de oogst ging voorbij.
Vandaag een hand van verdriet
vol met herfst de horizon.
En zelfs bladeren vallen uit mijn ziel.
Ze vertelden me: - Je hebt niets.
Je bent niet ziek Het lijkt jou
Het was de tijd van de spikes.
De zon, nu
herstellende.
Alles komt in het leven, vrienden.
Het gaat of vergaat.
De hand die je induceert is verdwenen.
Het gaat of vergaat.
De roos die je kwijt bent, is verdwenen.
Ook de mond die je kust.
Het water, de schaduw en het glas.
Het gaat of vergaat.
De tijd van de oren ging voorbij.
De zon herstelt nu.
Zijn warme tong omringt me.
Hij zegt me ook: "Het lijkt jou.
De vlinder draait om,
het fladdert,
en verdwijnt.
PABLO NERUDA
Gedichten voor de andere stations
- Gedichten voor de winter
- Gedichten voor de zomer
- Gedichten voor de lente
Laat Een Reactie Achter